Łysienie androgenowe

Włosy pierwotnie pełniły złożone funkcje termoregulacji oraz stanowiły barierę ochronną dla skóry i warstw podskórnych, przed czynnikami zewnętrznymi. Wraz z rozwojem cywilizacyjnym, zaczęły one tracić swoje pierwotne właściwości, a pełnione funkcje sprowadzone zostały do roli estetycznej, ewentualnie symbolicznej (określenie przynależności wyznaniowej, kulturowej, środowiskowej). Włosy są obecnie swoistym dopełnieniem wizerunku i stylizacji, a ich stan i kondycja odgrywa olbrzymią rolę, będąc powodem do dumy lub przeciwnie, przyczyną pogłębiających się kompleksów.

Problem utraty włosów, łysienie androgenowe (AGA) to postępujący proces, polegający na stałym zmniejszaniu się ich gęstości. To częsta przypadłość, dotykająca zarówno mężczyzn, jak i kobiety.

U kobiet, jest to najczęściej pojawiająca się postać łysienia. Dotyczy od 20 nawet do 60% pacjentek, które nie ukończyły jeszcze 60 roku życia.

Mieszki włosowe, jak i cała struktura skóry głowy jest wrażliwa z natury. Nadmierne ingerencje chemiczne i mechaniczne oraz niekorzystne czynniki wewnętrzne dodatkowo jeszcze wpływają na osłabienie pełnionych funkcji. Osłabienie mieszków i dalsze wahania rozwojowe włosów, mogą z czasem prowadzić do ich całkowitej utraty. Oddziaływanie zmian, zachodzących podczas łysienia androgenowego, na ludzki organizm jest jednak bardziej złożone. To w nich upatruje się przyczyn zwiększonego wskaźnika masy ciała, podwyższonego ryzyka wystąpienia choroby wieńcowej oraz cukrzycy. Te i inne nieprawidłowości, stanowią sygnały alarmowe, których nie wolno ignorować.

We współczesnym świecie, w którym wygląd stanowi wartość nadrzędną, łysienie androgenowe to poważny problem estetyczny, a co za tym idzie, również psychologiczny. Postępująca miniaturyzacja mieszków, zmniejszenie gęstości włosów oraz ścieńczenie skóry głowy, mające miejsce podczas łysienia androgenowego, nie stanowią czynników ryzyka zagrożenia życia. Wiążą się z nimi jednak zmiany psychiczne, które negatywnie wpływają na usposobienie pacjentek. Cierpią one z powodu spadku samooceny, utraty pewności siebie, braku samoakceptacji, depresji, fobii społecznych, a w efekcie zwiększonej alienacji.

U pacjentów, u których stwierdzono łysienie androgenowe, celem leczenia jest odwrócenie procesu miniaturyzacji mieszków, zahamowanie utraty włosów nowych i przyczynienie się do odrostu tych już przerzedzonych. Znając genezę i istotę schorzenia, którego uwarunkowania w dużej mierze zapisane są w genotypie, co za tym idzie stanowią wartość dziedziczoną, nie trudno postawić właściwą diagnozę. Zależność od poziomu hormonów androgenowych sprawia, że cały proces łysienia przebiega według określonego schematu.

Badanie podmiotowe, uwzględniające analizę poszczególnych etapów łysienia androgenowego, pozwala na określenie specyfiki problemu, przy jednoczesnym wykluczeniu przyczyn ginekologicznych, endokrynologicznych i onkologicznych. Do określenia patomechanizmu łysienia androgenowego stosuje się przede wszystkim badanie trichologiczne, które wykonywane jest również na późniejszym etapie, gdy ocenie podlega wynik podjętego leczenia.

W naszej Klinice Trichologicznej prowadzimy diagnostykę łysienia androgenowego oraz stosujemy kosmetyczne kuracje wypadania włosów. To działania wspierające terapie hormonalną, naświetlanie LED oraz śródskórnego ostrzykiwanie osoczem bogatopłytkowym.